8 kwietnia wspominamy bł. Klemensa z Osimo, prezbitera, zakonnika.

Klemens urodził się w Osimo w prowincji Ankona we Włoszech na początku XIII wieku. W 1256 roku wstąpił do Zakonu Augustianów. Wiadomo, że wcześniej był pustelnikiem, inne szczegóły z jego życia zatarła historia. Surowe życie pustelnicze było dobrym przygotowaniem do życia zakonnego. Współbracia powierzyli mu na kilka lat funkcję przełożonego w prowincji, a na ponad 10 lat – funkcję przełożonego generalnego Zakonu Augustianów.

Zatroszczył się o formację intelektualną i duchową kandydatów do Zakonu, otworzył kilka domów zakonnych w miastach uniwersyteckich ówczesnej Europy, by tam mogli kształcić się przyszli zakonnicy. Wprowadził jednolitą liturgię z całym Zakonie. Przyczynił się do ożywienia pobożności maryjnej wśród współbraci. Dzięki jego staraniom i pracy odnowiono i przystosowano do ówczesnych warunków Konstytucje Zakonu Augustianów. Troszczył się o zachowanie jedności w Zakonie. Sam bardzo wiernie i gorliwie realizował zasady życia zakonnego, szczególnie praktykował ubóstwo i zachęcał do tego innych. Zmiany wprowadzał roztropnie, z wielką mądrością. Odnowił Zakon. Cieszył się wielkim szacunkiem. Był współzałożycielem klasztorów Sióstr Augustianek. Za życia uznawano go za świętego.

Bł. Klemens zmarł w Orvieto 8 kwietnia 1291 roku. Jego relikwie znajdują się w kaplicy Domu Generalnego Ojców Augustianów w Rzymie. Papież Klemens XIII w 1761 roku zatwierdził jego kult.