Urodził się w 1800 roku. Założył rodzinę. Praca rybaka zapewniała skromne utrzymanie rodziny. Był gorliwym i konsekwentnym katolikiem, był również katechistą. W czasie prześladowania chrześcijan został uwięziony. W więzieniu był wielokrotnie prowokowany do zaparcia się wiary. Jednak ani perswazja, ani okrutne tortury nie skłoniły go podeptania krzyża. Wolał umrzeć niż obrazić Pana Boga. Pewnego dnia pozwolono mu wrócić do domu, by pożegnał się z rodziną. Powiedział dzieciom: „Cieszcie się, że ja umrę za Jezusa Chrystusa.” Po powrocie umieszczono go na kilka dni w obskurnym baraku. 6 czerwca 1862 roku barak został podpalony. Zginął razem ze swoim kuzynem, też Piotrem –  męczennikiem, po 9 miesiącach uwięzienia. Miał 62 lata.

            Beatyfikowany był 29 kwietnia 1951 roku, a kanonizowany 19 czerwca 1988 roku.