Fryderyk – takie imię nadano mu na chrzcie św. -  urodził się w pierwszej połowie XI w. Z pochodzenia był Niemcem, synem księcia Lotaryngii. Wykształcenie uzyskał w Liège, w szkole przy katedrze św. Lamberta, która wtedy była wiodącym ośrodkiem intelektualnym w Europie. W latach 1041-1048 był biskupem Liège.

            Papież Leon IX (jego kuzyn) sprowadził go do Rzymu i powierzył mu funkcje kanclerza i bibliotekarza. Kardynałem mianował go papież Wiktor II w 1057 roku. Po niespodziewanej śmierci papieża Wiktora II, lud rzymski obwołał Fryderyka biskupem Rzymu. Przyjął imię Stefan IX. Dbał o dobro Kościoła. Polecił opracowanie nowych zasad wyboru papieża, by wyeliminować wpływy cesarza i arystokracji rzymskiej. Podjął wewnętrzną reformę Kościoła. Nie zdążył jej przeprowadzić, gdyż uniemożliwiała mu to choroba i śmierć, po 8 miesiącach sprawowania władzy papieskiej. Zmarł w 1058 r. we Florencji.