Data jego urodzenia nie jest znana, prawdopodobnie urodził się około roku 1180. Należał do znanego rodu Odrowążów. Był bratem św. Jacka. Był kapłanem i opiekował się kościołem w Sandomierzu. Wraz z Jackiem i z biskupem krakowskim Iwonem Odrowążem udał się do Rzymu. Tam w 1221 roku, został przyjęty przez św. Dominika, razem z Jackiem do nowego zakonu OO. Dominikanów, a rok później powrócił przez Austrię, Morawy i Czechy do Krakowa. Tradycja podaje, że założył pierwszy czeski klasztor św. Klemensa w Pradze. Krótko zatrzymał się w Krakowie, udał się do Wrocławia, gdzie między innymi głosił kazania w kościele św. Marcina na Ostrowie Tumskim.

W 1226 roku przy kościele św. Wojciecha założył został klasztor dominikański. Był znanym kaznodzieją, głosił tak płomienne kazania, że wielu ludzi się nawracało po ich wysłuchaniu. 6 kwietnia 1241 roku był świadkiem niszczycielskiego najazdu Mongołów, którzy spalili lewobrzeżne miasto. Z tym wydarzeniem związana jest opowieść przekazana przez Jana Długosza o cudownym ocaleniu Ostrowa Tumskiego przez bł. Czesława. Dzięki jego gorącym modlitwom pojawił się nad jego głową, zstępujący z nieba słup ognia, który tak przeraził najeźdźców, że odstąpili od murów miasta i udali się pod Legnicę.

Czesław zmarł w opinii świętości 15 lipca 1242 roku. Jest jednym z pierwszych Dominikanów w Polsce. W 1945 roku kościół św. Wojciecha legł w gruzach, ocalała tylko kaplica, w której znajduje się grób bł. Czesława. Jest on patronem Wrocławia.