Onezym znaczy przydatny.

            Informacje o nim pochodzą z Listów św. Pawła, który znał go osobiście. Onezym pochodził z Kolosów i był członkiem tamtejszej gminy chrześcijańskiej (por. Kol 4, 7-9). O Onezymie wiemy tylko, że był niewolnikiem Filemona, bogatego chrześcijanina. Onezym dopuścił się jakiegoś zła, wobec swojego pana Filemona i w obawie przed surową karą uciekł od niego. Dotarł do św. Pawła, który przebywał wtedy w więzieniu w Rzymie. Niewolnik obciążony groźbą kary szukał ratunku u Więźnia. Stary już Paweł w liście zwrócił się do Filemona, by ten nie tylko przebaczył mu winę i przyjął go do siebie już nie jako niewolnika, ale jak współbrata w wierze. Św. Paweł nie domagał się, nie rozkazywał, ale pokornie prosił, by Filemon przyjął Onezyma. Paweł mówił o nim: „umiłowane dziecko, serce moje, brat mój ukochany”.  Zapewniał, że gotowy jest pokryć straty spowodowane przez Onezyma. (por. Flm 1-22). Bibliści stwierdzają, że Filemon, zgodnie z poleceniem św. Pawła przyjął Onezyma, ale wkrótce wysłał go do św. Pawła, by mu towarzyszył w więzieniu w Rzymie.

            Onezym, pomagał św. Pawłowi, był jednym z tych, którzy zanieśli List Pawła do gminy w Kolosach (por. Kol 4, 7-9). Tradycja podaje, że zebrał i zabezpieczył przed zniszczeniem wszystkie Listy św. Pawła. Był biskupem w Efezie, gościł św. Ignacego Antiocheńskiego, prowadzonego do Rzymu. W czasie prześladowania chrześcijan wiernie głosił naukę chrześcijańską, za co był skazany na wygnanie do Puteoli w okolicach Neapolu. Tam nadal głosił Dobrą Nowinę, ściągnął na siebie karę chłosty i obicie kijami, zginął pod ich ciosami, jego głowa została odcięta mieczem. Zginął ok. 95 roku.