Urodziła się w 327 roku w wyjątkowej rodzinie: jej matka – Emilia z Cezarei i 3 braci: Bazyli Wielki, Piotr z Sebasty i Grzegorz z Nyssy zostało świętymi. W małżeństwie Emilii i Bazylego urodziło się 10 dzieci – 4 z nich zostało świętymi. Urodziła się w Cezarei Kapadockiej na terenie dzisiejszej Turcji. Matka nie oddała jej na wychowanie mamce, jak to wtedy było w zwyczaju, ale sama ją wychowywała i przekazała dar wiary. Często razem czytały Pismo św. i modliły się.

Słynęła z niespotykanej urody, wielu konkurentów starało się o jej rękę. W wieku 12 lat zaręczono ją z młodym prawnikiem, nie jest znane jego imię, ale ten zmarł. Makryna z wielkim oddaniem zajęła się wychowaniem młodszego rodzeństwa, gdyż prawie równocześnie zmarła jej matka. Makryna prowadziła dom kierując się zasadami chrześcijańskimi. Gdy rodzeństwo już się usamodzielniło, opuściła dom rodzinny i w Amazji nad rzeką Iris, w Turcji, założyła klasztor. Tam dużo pokutowała, nadal czytała Pismo św., całkowicie oddała się Panu Bogu. W 379 roku ciężko zachorowała. Przed śmiercią odwiedził ją jej brat Grzegorz z Nyssy. Rozmawiali o zmartwychwstaniu. Treść tych rozmów Grzegorz z Nyssy zapisał w dziełach: „O duszy i zmartwychwstaniu” i „Życie św. Makryny”. W przeddzień śmierci wyszeptała modlitwę: „Wyzwoliłeś nas Panie, od lęku śmierci. Ześlij mi teraz anioła światła, aby mnie doprowadził do miejsca odpocznienia.”

Zmarła w lipcu 379 roku, miała ok. 52 lata.